Op 22/4/2012 kwam ons mama mooi op tijd aan in Cartagena en was het tijd voor drie weken zalig nietsdoen en genieten van échte vakantie!
We verbleven eerst een aantal dagen in deze mooie stad en kuierden rond in de kleine koloniale straatjes. Het is echt de moeite waard om enkele dagen in deze stad te verblijven. Ook al is Cartagena een grootstad, ze voelt helemaal niet zo aan!
Omdat we ook wat wilden genieten van tropische stranden, gingen we naar het kustplaatsje Taganga.
Taganga is een heel klein dorpje en naast op het strand liggen en luieren valt er hier niet veel te beleven. We namen het er dan ook met volle teugen van. We zaten in een gezellige hostal, Casa de Felipe waar we konden genieten van de heerlijke Franse keuken.
Ons mama had ook maracuya sap (passievrucht) ontdekt in het toepasselijk genaamde restaurantje “los baguettes de Maria” en er kon geen dag voorbij gaan zonder dat we hier een vruchtensapje kwamen drinken.
In Taganga besloten we om een bezoek te brengen aan het nabijgelegen nationaal park Tayrona. Dit is een park met tropische jungle en schitterende zandstranden. Na een wandeling door de jungle waar we vlinders, krabben, hagedissen, aapjes en agouti’s (een soort knaagdier) zagen, kwamen we uit op een prachtige kustlijn. Aan sommige stranden kon je niet zwemmen omdat de stromingen te sterk waren, maar anderen waren een waar paradijs.
We besloten te overnachten aan het verst gelegen strandje. We wilden eerst slapen in een hangmat maar er waren geen muskietennetten beschikbaar…. Omdat we overdag al bijna levend opgegeten werden door de insecten, besloten we dan maar om een tentje te nemen. En het waren écht kleine tentjes, vooral het eenpersoonstentje van ons mama was vrij claustrofobisch. Het was vooral grappig om haar erin en eruit te zien klauteren! 🙂
Na twee dagen op het strand van Tayrona, kwamen we terug aan in Taganga. Het strandje aan het dorp zelf is niet zo mooi dus besloten we een wandeling van ca 20 minuten te maken tot een strand een baai verder. Hier konden we snorkelen en opnieuw genieten van een luilekkerdag.
De twaalf dagen vlogen om en voor we het wisten waren we terug in Cartagena waar we nog een laatste dag op het strand doorbrachten.
De volgende dag werd Maria de Ma met de nodige traantjes uitgewuifd op de vlieghaven.
Diezelfde dag nog vertrokken Joris en ik voor een vijfdaagse zeiltocht naar Panama. We hadden een schitterende boot, Cleo’s Angel en een leuke groep van acht personen die met ons mee de zee opgingen. Enkel de kapitein had zo zijn regeltjes en leek niet echt zijn best te doen om het ons zo aangenaam mogelijk te maken op de boot.
We hadden van andere mensen gehoord dat er regelmatig gevist werd en dat ze met een klein bootje de San Blas eilanden konden bezoeken maar dit was op onze boot dus niet mogelijk… Vissen was niet nodig volgens de kapitein omdat er enkel maar kleine visjes zaten en als we de eilandjes wilden bezoeken konden we hierheen zwemmen… We konden dus geen foto’s maken op de eilanden zelf.
We lieten deze kleine zaken echter niet aan ons hart komen en genoten met volle teugen. Het was onze eerste lange boottocht en gelukkig werden we niet zeeziek. (We namen uit voorzorg wel pilletjes in tegen de zeeziekte)
De eerste twee nachten vaarden we echt op volle zee en werd er een wachtdienst uitgehangen. Iedereen moest om de beurt één uurtje de wacht houden om te kijken of er geen andere boten in ons vaarwater kwamen. Ik vond het toch een beetje griezelig zo midden in de nacht op een donkere boot, op een donkere zee met overal rondom bliksemschichten… Ik was de hele tijd bang dat we in een storm terecht zouden komen, maar volgens de kapitein waren de bliksems een doodnormaal fenomeen… de zee bleef gelukkig heel de tijd rustig. Té rustig zelfs waardoor we jammer genoeg niet konden zeilen en heel de tocht op de motor moesten varen.
De boot meerde drie dagen aan aan de prachtige San Blas eilanden. Elke dag vaarden we naar een ander plekje waar nieuwe snorkelparadijsjes ontdekt konden worden. De eerste dag zagen we al direct een zeeschildpad en een pijlstaartrog.
De tweede dag meerden we aan bij een eilandje waar een scheepswrak lag en waar zich een heel koraalrif rond gebouwd had. Prachtig!
Naast snorkelen en zwemmen viel er op de boot niets te doen buiten zonnen of lezen, dus het werden opnieuw zeer luie dagen!
Na vijf dagen zette de boot ons af aan het eilandje Porvenir. Daar kwam een kleiner bootje ons ophalen om ons naar het vasteland van Panama te brengen en vandaar ging het per jeep naar Panama City. We wilden deze tocht eerst per fiets doen, maar iedereen raadde dit af en we zijn zeer blij dat we dit advies hebben opgevolgd! De weg was echt niet te doen! Bijna loodrecht naar boven en dan terug naar beneden, zelfs de auto had soms last om de hellingen op te geraken. Met de fiets had ik zeker een aantal keer moeten afstappen!
We besloten om met alle mensen van de zeiltocht in hetzelfde hostal in Panama City te overnachten, zodat we nog een laatste avond samen konden doorbrengen voor onze wegen zich zouden scheiden. Het hostal Mamallena was echt super, en we kunnen dit aan iedereen aanraden. De kamers zijn vrij basis, maar de vriendelijke eigenaars en medewerkers en de leuke sfeer maken dit allemaal ruimschoots goed!
Vanaf Panama City zullen we eindelijk terug beginnen fietsen. Hoe het met onze fietsbenen gesteld is na drie weken van absoluut niksdoen, zullen jullie kunnen lezen in het volgende verslag!