Albanië 08/2015

Op 4/8/2015 vertrokken we met het vliegtuig naar Corfu in Griekenland.
Van daaruit namen we de ferry richting Sarande in het zuiden van Albanië om aan de fietstocht te beginnen.

Onze eerste kennismaking met  Albanië was niet zo geslaagd… Sarande is echt een lelijke stad vol betonnen hotels en nieuwe hotels die in constructie zijn. De Albanezen zijn de hele kustlijn op deze manier aan het verknoeien wat echt wel jammer is.

De bevolking in Albanië is wél heel vriendelijk. Iedereen probeert een praatje te slaan en probeert je zo goed mogelijk op weg te helpen ook al spreken ze geen woord Engels. Ze leggen het desnoods met de meest weidse gebaren uit. 🙂

Toen we vertrokken vanuit Sarande maakten we eindelijk kennis met het echte Albanië. Van zodra we van de kustlijn afreden, viel het verkeer stil en werden de uitzichten weidser. Het enige geluid dat we nu hoorden was van de koeien, geiten en schapen die op de weg liepen en belletjes aanhadden. Zaaalig.

De eerste tiental km ging het geleidelijk op en neer maar daarna kregen we echt wel te maken met echt steile hellingen. Dit was gezien onze geringe training echt wel een tegenvaller.
In Albanië zetten ze voor elke steile helling een bordje van 10%. Meestal zijn de hellingen dan wel een pak steiler maar volgens ons hebben ze geen bordjes voor een hogere hellingsgraad. Dit in combinatie met de hitte van ca 40 graden was echt wel afzien!

Na onze eerste dag kwamen we in het kustdorpje Himare waar een gedeelte (voorlopig?) gelukkig nog ontsnapt is aan de bouwwoede. Hier was een hele gezellige camping vlak aan de zee.
Na Himare ging het richting Fier. Op deze etappe lag de befaamde Llogaraya pas. Een berg van iets meer dan 900 meter die we overmoesten. Iedereen had ons hiervoor al gewaarschuwd maar het echt zware gedeelte was het stuk na Himare tot aan de pas.

We kregen weer te maken met hellingsgraden van meer dan 10 (Albanese ) % en de traantjes stonden Kelly nader dan het lachen.

In het dorpje Dermiss zagen we de pass liggen en die leek een beetje op de Mont Ventoux… we moesten toch even slikken… Gelukkig vielen de hellingsgraden hier wel heel goed mee en maakten we goede vorderingen. Enkel het verkeer speelde ons enorm parten. Op de pas was het megadruk wat het fietsen niet aangenaam maakte. Er was ook nauwelijks een berm waardoor we bijna geen kans zagen om uit te rusten.
Maar de uitzichten waren wel grandioos! En toen we bovenkwamen na een klim van 16 km waren we toch wat euforisch omdat we deze pas zo goed beklommen hadden.

We waren ook blij dat we langs deze weg gekomen waren want de afdaling was zeer steil en de beklimming langs deze kant leek ons veel moeilijker. En ook het verkeer bleef geweldig druk waardoor we echt wel goed moesten uitkijken tijdens het afdalen. We mochten 20 km dalen tot aan de kust en daar werd het verkeer zowaar nog drukker. Het was een hele smalle weg, eigenlijk te smal om twee auto’s en een fiets door te laten.

Van de kust tot aan de noordelijkste stad die we bezochten, Skoder, is het volledig vlak.
Augustus is echt wel niet de goede maand om Albanië te bezoeken omdat alle Albanezen massaal naar de kust trekken om vakantie te vieren. Het was dan ook enorm druk en helemaal niet aangenaam om te fietsen. Tot aan Vlore is er ook geen alternatief om een andere weg te nemen dan de drukke kustweg.

Na Vlore wou iedereen ons langs de snelweg sturen maar we kozen ervoor om de oude weg te nemen en gelukkig maar. Het verkeer viel volledig stil en opnieuw konden we van de uitzichten genieten.
De laatste 15 km naar de grote stad Fier moesten we echter toch langs de grote weg rijden. Dit was echt niet aangenaam, hels verkeer en geen berm om op te rijden.
Tien kilometer na Fier konden we eindelijk terug op een kleine weg rijden en we konden deze weg blijven volgen tot de volgende grote stad: Lezha. Tussen Lheza en Skoder moesten we af en toe op de snelweg rijden maar deze viel hier gelukkig heel goed mee. De laatste stad van Albanië, Skoder, was echt mooi en gezellig. Van hieruit zullen we Montenegro binnenrijden.

Conclusie Albanië:

– De kust is niet echt mooi. De Albanezen lijden aan bouwwoede en kiezen niet direct voor de mooiste oplossingen met grote betonnen constructies als gevolg.

– Heel Albanië is jammer genoeg een vuilnisbelt. Langs de hele route lag het vuil opgestapeld langs de kant van de weg wat zeer jammer is. Bovendien begint al dat vuilnis enorm te stinken met de hete temperaturen in augustus.

– Augustus is niet de ideale maand om Albanië te bezoeken. Ten eerste zijn er de verzengende temperaturen en ten tweede gaan alle Albanezen op vakantie in hun eigen land met enorm veel drukte op de wegen als gevolg

– De lokale bevolking in Albanië is supervriendelijk. Iedereen doet zijn best om je uit te nood te helpen, er werd duchtig naar ons gezwaaid en zelfs al spreekt men geen woord Engels, toch zal men zijn best doen om alles met gebaren uit te leggen.

– Eten, drinken en logies zijn supergoedkoop. Het eten is bovendien heel lekker! In Albanië zijn er heel veel cafeetjes en winkeltjes zodat je onderweg voldoende mogelijkheden hebt om te rusten of om water in te slaan.

– We willen heel graag opnieuw terugkomen naar dit land omdat we toch wel onder de indruk waren van de schoonheid. Volgende keer willen we wel meer het binnenland en de bergen verkennen. Maar nu hadden we hier jammer genoeg niet genoeg tijd voor.