Villa O’Higgins – Cohaique

Que Tiempo!!

Hola, we hebben onze eerste dagen op de befaamde carretera Austral achter de rug! En de weg heeft ons een haat-liefde verhouding bezorgd….

Ons vertrek uit Villa O’Higgins verliep aanvankelijk voorspoedig, de weg was redelijk goed en er was nauwelijks wind. Maar na een dertigtal km kwamen we onze eerste helling van een viertal km tegen: welkom in de Andes! En er zouden nog veel hellingen na deze volgen…

De weg vanuit het dorpje was betoverend: gletsjermeren, besneeuwde bergtoppen en honderden watervallen. Ons drinkwater konden we gewoon uit de bergriviertjes halen, hoeveel mooier kan het leven zijn?
Ons tentje konden we opzetten vlak naast een rivier.

Na twee dagen kwamen we aan in het dorpje Cochrane. Het enige belangrijke dat hier te zien is, is een bankautomaat. Want in Villa O’Higgins was er nergens een bank te vinden waardoor we dus zonder een cent op zak aan ons verder avontuur moesten beginnen! Na het verplichte bezoekje aan de bank konden we dus weer opgelucht ademen.
De andere benoemenswaardige zaken in het stadje zijn het koffiebarretje met de lekkerste warme chocomelk die we hier gedronken hebben en een plaatselijk restaurantje waar je de typisch Patagonische schotel Pichangas kon eten. Dit is een zeer groot bord met frietjes, vlees, worst, ui en kaas. Heerlijk!
En Joris kon voor het eerst in Zuid-Amerika steak met pepersaus eten dus hij voelde zich de koning te rijk! 🙂

Omdat er niet veel in het stadje te beleven viel, reden we snel door voor ons tweede deel van de Carretera Austral. Een aantal mensen in Cochrane hadden ons gezegd dat de mooiste weg naar Chile Chico ging. Deze weg wijkt even af van de carretera om langs het grote meer, lago General Carrera te gaan.  De uitzichten op het meer en de omringende bergen zouden fantastisch zijn. In Chile Chico moesten we dan terug een ferry nemen om terug op de carretera te geraken.

Met volle moed vertrokken we aan onze tocht. Opnieuw hadden we geluk met het weer en was er nauwelijks wind. Onderweg kwamen we een klein dorpje, Puerto Bertrand, tegen waar veel cabanas te vinden zijn die reclame maakten voor sauna’s en hot tubs… We begonnen al een beetje te dromen, maar helaas hebben we niet zo veel dinero’s waardoor we dus toch maar beslisten om in ons tentje te dromen van een heerlijke sauna 🙂

We werden jammer genoeg bruusk gewekt omwille van felle windstoten en hevige regenbuien. De wind ging gelukkig liggen, maar de regen zou de hele dag blijven duren.  Er zat niets anders op dan de regenkledij aan te trekken en hopen dat het achter de volgende berg een beetje zou opklaren.

De regen stopte echter niet en toen Joris opeens een val maakte, stond mijn hart even stil. Gelukkig niets ernstigs gebeurd buiten wat schaafwonden op zijn handen. Klein inschattingsfoutje zei hij… tja…
Later merkten we dat door dit inschattingsfoutje zijn achtertas stuk was geraakt. Het ophangingssysteem was doorgescheurd. Joris heeft alles vastgemaakt met stevige plakband en voorlopig houdt alles gelukkig goed…

Moe en doorweekt kwamen we tegen de avond aan in het kleine plaatsje Mallin Grande. Hier valt naast een klein supermarktje en een schooltje niets te beleven. Er zou een hostalletje zijn en na deze zware dag hadden we gehoopt hier te kunnen overnachten maar na aankloppen op de deur werden we nogal nors weggestuurd.
Ons oog viel hierop op het schooltje met overdekte speelplaats… Wij erheen en de leraar van de school, Robinson, verwelkomde ons met open armen. We konden ons tentje naast het speelpleintje opzetten en Robinson nodigde ons uit in zijn huisje. Hij maakte eieren voor ons en gaf ons een heerlijk smakende cerveza! Robinson maakte ook een vuurtje zodat we ons heerlijk konden opwarmen.
Het werd een gezellige avond waarbij we goed konden oefenen op onze kennis van de Spaanse taal.
Robinson vertelde dat de weg naar Chile Chico nog mooier zou zijn. De weg zou bovendien van uitstekende ripio zijn en we zouden voornamelijk kunnen dalen! Hij sprak zelfs van een afdaling van 60 km…

Vol goede moed vertrokken we naar het dorpje. Alles wat Robinson ons verteld had, bleek echter niet te kloppen. Het werd onze zwaarste etappe tot nog toe. De weg was enorm slecht, vol steenslag. We moesten bovendien het grootste gedeelte stijgen en omwille van de steenslag konden we onze fietsen op de hellingen nauwelijks rechthouden. We hebben zwaar afgezien en bijna hadden we de moed laten zakken. We begonnen ons al af te vragen of we niet beter op de carretera Austral hadden gebleven… De uitzichten waren echter fantastisch! Hierin had Robinson niet gelogen. Dit maakte alles toch een beetje draaglijker en met het nodige doorzettingsvermogen, cola en chocolade, kwamen we ‘s avonds aan in Chile Chico!

In het dorpje kwamen we Daniel tegen. Een Zwitser van Chileense oorsprong met wie we een gezellige avond op restaurant doorbrachten.

Omdat er in het dorpje niets te beleven viel, namen we de volgende ochtend de ferry. En jullie raden het nooit: de weg tot aan Cohaique was volledig geasfalteerd! Wat een droom: 116 km geasfalteerde weg!
We begonnen al direct te klimmen, maar op deze weg ging het zoveel beter dat we er totaal niets mee inzaten. Na de eerste klim sloeg het weer echter volledig om. Het begon lichtjes te regenen waardoor we onze regenbroek nog niet aandeden. Dit zouden we ons echter snel beklagen… Van zodra we met de afdaling konden beginnen, begon het te gieten. Te laat om onze regenbroek aan te trekken met als gevolg dat we snel doorweekt waren. Na een zestigtal km zaten we er volledig onderdoor, alles was nat, tot onze voeten toe. Bovendien was er een ijzige wind opgestoken waardoor we door en door verkleumd waren.
We besloten hierom om het laatste deel te liften. Enige minpuntje: het laatste uur waren er slechts twee of drie auto’s gepasseerd… Na een half uurtje kwamen er echter twee auto’s aan en de tweede wagen stopte! Ik sprong gewoon een gat in de lucht van opluchting!
Moe en nat kwamen we aan in Cohaique. Het regent hier intussen nog steeds….

Het stadje is wel gezellig en we zullen hier een aantal dagen relaxen.
Hopelijk houdt de regen binnen enkele dagen op zodat we terug wat meer van onze tocht kunnen genieten!